نکته شگفت انگیز در مورد گشت و گذار در کتابفروشی ها با یک کافی شاپ و خوانندگان واقعی، عنصر شگفتی است. وقتی ناگهان کتابی به دستم می‌رسد که انتشارش کاملاً از من عبور کرد، اگرچه آن‌طور که به زیبایی در آلمانی مدرن نامیده می‌شود.
برای من «مرتبط» است. مانند “جادوی سفید عصر کاغذ تحریر” اثر لوتار مولر، استاد افتخاری دانشگاه هومبولت در برلین و سردبیر بخش هنر روزنامه لوتار مولر با اشاره به دریدا فیلسوف فرانسوی می نویسد که تسلط کاغذ به عنوان «حامل تصاویر و نمادها رو به پایان است.
ااین کشور بیشتر و بیشتر از شناخت و قدرت متمدن خود را به رسانه های دیجیتال واگذار می کند. کاغذ دارای قدرت ارتباطی اجرایی بوده و بوده است، با رسانه های حامل مبتنی بر کاغذ، مانند روزنامه ها، آنچه را که جهان باید بداند و قوانین، متون و کتاب هایی که قانون و نظم را تعریف می کنند، منتشر می کنند.
کاغذ به عنوان ارگان قانونی انتشار فرمت های دیجیتال به طور فزاینده ای آن را از این نقش رها می کنند. فیلسوف فرانسوی می نویسد که تسلط کاغذ به عنوان «حامل تصاویر و نمادها رو به پایان است». از “موقعیت کلیدی” خود دور می شود.
رهایی از گرفتگی های نویسنده از طریق قدرت الکترونیک عنوان “جادوی سفید” کنجکاوی من را برانگیخت. همچنین به این دلیل که من از طریق ارتباطات آنالوگ و دیجیتال و فرهنگ نوشتن شکل گرفتم. مسئله تداوم وجود کاغذ و مواد چاپی در آینده دیجیتال بیش از پیش مرا به خود مشغول می کند.
زیرا رسانه کاغذ همراه آموزشی مهمی در زندگی من بود. از اولین تلاش‌های ناخوشایند برای نوشتن و نوشتن ابتدا روی تخته سنگ، سپس سوئیچ به دفترچه یادداشت و مداد، بعداً به قلم آب شروع کنید.
از آنجا که به طور خاص کاغذ قدیمی‌تر می‌تواند در درازمدت تحویل داده شود، و این توانایی‌های کاغذ به اعتقاد من به این واقعیت کمک کرده است که در تمام مویرگ‌های جامعه نفوذ کرده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.